در سفر ده روزه در مناطق شمالی هند داشتیم مناظر و مناطق جالب و زیبایی را مشاهده کردیم. در یکی از روز ها که در شهر امریتسر بودیم برای دیدن نمایش های سربازان مرزی هند و پاکستان در مرز این دو کشور رفتیم. هندی های بسیاری برای دیدن این برنامه هر روز شرکت می کردند. در هر دو طرف مرز بین هند و پاکستان جاهایی چون استدیوم ساخته اند که مردمان هردو کشور می توانند در هنگام نمایش در پله های سمنتی آن بنشینند و به تشویق سربازان مرزی خویش بپردازند. همچنان با نعره کشیدن و زنده باد یا مرده باد گفتن حس وطن پرسی شان را تازه کنند. تعداد هندی ها بیش از گنجایش آن مکان بود. زن ها و مرد ها همه فریاد می زدند " هندوستان زنده باید/ بهارت ما دا کی جی". سپس آهنگ های میهنی هندی را توسط بلند گو های بزرگ که در بام پوسته مرزی داخل آن ساختمان نصب کرده بودند هرچه بلند تر می کردند. بعد از لحظاتی دختران و زنان و پسر ها و مردا ها همگی در از جا برخاسته به رقص و شادی عمومی پرداختند و دیگران با کف زدن آنان را حمایت می کردند.
در چند قدمی،
آن طرف دروازه پاکستانی ها نیز گرد هم آمده بودند. تعداد آنها اندک تر از هندی ها
بودند. به ویژه زنان پاکستانی کمتر شرکت کرده بودند در حالیکه در سوی هند تعدار
بسیاری بیرون نمایش گاه مانده بودند.از آن طرف بعضی وقت ها صدای قرائت قران شنیده
می شد و بعد هم شعار های " پاکستان زنده باد، لا اله الا الله، الله اکبر
و.." به گوش می رسید. سپس آنان، البته فقط پسران شان، به پایکوبی پرداختند و
لحظاتی بعد عساکر دو طرف مرز رژه می رفتند و پا می کوبیدند و...
با
تماشای آن صحنه، تنها آرزویم این بود که کاش روزی کشور من هم چنین در مقابل همسایه
خود به زبان همه مردمانش زنده باد گفته شود. از خود با تردید می پرسیدم آیا روزی
خواهم شاهد چنین صحنه ئی بین افغانستان و پاکستان بود که با قدرت، همت و عظمت
تزلزل نا پذیر به پاهای خم نا شدنی خویش باستیم و غرش کنان نعره بر آوریم "
کشور من زنده باد!"؟
 | |
| در مرز هند و پاکستان، امریتسر |
نمیدانم ما یا کشور ما میتواند شاهد ان روز باشد یا نه؟! و حتی نمیدانم اگر این ارزو یک ارزوی خوبی میتواند باشد یا نه؟!
پاسخحذفاری این اروز و دیدن این روز خوب است. ولی ایا واقعا هندی و پاکستانی های که فقط نان خشکی را اروز دارند از این صحنه لذتی میبرند و ایا چیزی نصیب انها میشود؟
اری این اروز برای کشور ما هم خوب است. ولی من فکر میکنم میتوانیم اروزهای دیگری داشته باشیم. میتوانیم اروز داشته باشیم روزی بیاید که کارگر افغانی ما دست هایش در زیر اسیاب های کشور خودمان چاک چاک شود ولی در عوض کنار فامیلش نفسی ارام بدور از نگاهای حقارت بار کشور میزبان خود داشته باشد. میتوانیم ارزو کنیم دیگر مهاجر افغانی را مثل کالاهای بی ارزش و دسته دوم که در دریای استرالیا با لگد داخل اب می اندازند نبینیم. میتوانیم اروز کنیم دیگر افغانی بودن و رفتن در کشور های دیگر جرم نباشد. دیگر افغانی در ایران و پاکستان صحنه های "هولوکاست" را شاهد نباشد. میتواینم ارزو کنیم دیگر همه توانمان به جامعه ی جهانی دولتی فاسد و بی لیاقت و امثال انها پایبند نباشد. میتوانیم ارزو کنیم دیگر زنی در افغانستان خود را به خاطر رهایی از یک اقا بالاسر و یا اقا بالاسرها نسوزاند. میتوانیم ارزو کنیم کل دست مزد یک کار در کشورمان یک تیکه نانی که شکم اهالی خانه اش را هم پر نمیتواند نباشد.
حالا دیدن افغاستان در پایکوبی در برار همسایه اش پاکستان یا پاکستان ها پیش کش همه ی این ارزوها.